संसदको पहिलो सम्बोधनमा सुहाङले के भने ?

संसदको पहिलो सम्बोधनमा सुहाङले के भने ?

काठमाडौं। गत वैशाख १५ गते भएको प्रतिनिधि सभाको उपनिर्वाचनमा इलाम २ बाट निर्वाचित सत्ता गठबन्धनका साझा उम्मेदवार नेकपा एमालेका सांसद सुहाङ नेम्वाङले संसद्मो पहिलो सम्बोधन गरेका छन्।

मंगलबार प्रतिनिधि सभाको बैठकमा पहिलो पटक सुहाङले सम्बोधन गरेका हुन्। सम्बोधनका क्रममा केही भावुक देखिएका सुहाङले अझैपनि आफूलाई स्वर्गीय बावु सुवासचन्द्र नेम्वाङलाई सदनको कुनै कुनामा देखिरहेको बताए। नेम्वाङको निधनपछि एमालेले उनकै छोरा सुहाङलाई उम्मेदावर बनाएर उनले जित हासिल गरेका थिए।

पहिलो सम्बोधनमा सुहाङले के भने ?

आज म पहिलो पटक यस सम्मानीत सदनको रोष्ट्रममा उभिएर बोलिरहेको छु। आज म आगामी आर्थिक वर्षको बजेटमाथिको छलफलमा भाग लिन उपस्थित भएको हुँ। तर, मलाई आज अलिकति बजेटभन्दा बाहिरको विषयमा पनि बोल्ने छुट छ भन्ने लाग्छ। सबैभन्दा पहिला आदरणीय सहीदहरु रत्नकुमार वान्तवा, वम वान्तवा लगायतका ज्ञात अज्ञात सहीदहरुमा भावपूर्ण श्रदाञ्जली अर्पण गर्न चाहान्छु। आज म इलामेलीवासीहरुको कारणले उभिन पाएको छु। मलाई विजयी गराएर पठाउनुहुने इलाम, देउमाई, माई, चुलाचुली, फाक्फेथुङ, माङ्सेवुङका अति आदरणीय मतदाताप्रति आभार प्रकट गर्दछु। सम्माननीय सभामुख महोदय भदौं २६ को अप्रिय घटनापछि वैशाख १५ गतेको उपनिर्वाचन पश्चात म यहाँ उपनिर्वाचनमार्फत पहिलो पटक संसद्मा उभिएको छु।

मलाई लागिरहेको छ। आज पनि बुवा यहिँ कतै उभिरहनु भएको छ। उहाँप्रति पनि भावपूर्ण श्रदाञ्जली अर्पण गर्दछु। हामी सबैलाई थाहा छ। बुवा सुवासचन्द्र नेम्वाङ लोकतन्त्रका अटल हिमायती हुनुहुन्थ्यो। विचारको विविधता, वहुदलीय प्रतिस्पर्धा र स्वस्थ बहसलाई सम्मान गर्नुहुन्थ्यो। मुलुक एकजुट भएमा समृद्ध राष्ट्र निर्माण गर्न सकिन्छ भन्नेमा उहँ दृढ हुनुहुन्थ्यो।

सबै भाषाभाषी, धर्म, संस्कृति र जातजातीप्रति समान आस्था र सहअस्तित्व र आपसी एकता तथा मेलमिलापले मात्र राष्ट्रिय एकता बलियो हुन्छ भन्नेमा मान्यता राख्नुहुन्थ्यो। म उहाँले देखाउनु भएको यहि मागदर्शनलाई शीरमा राखेर काम गर्ने संकल्प व्यक्त गर्दछु। मेरो हात समाएर अब युवा तयार हुनुपर्छ भनेर इलामेली जनताको न्यानो काखमा पठाउनुहुने हाम्रो पार्टीका श्रद्धय अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीलाई धन्यवाद दिन चाहान्छु। कृतज्ञता व्यक्त गर्दछु। त्यसैगरि मलाई चुनावमा सहयोग गर्नुहुने सत्ता गठबन्धनका दलहरु नेकपा माओवादी केन्द्र, नेकपा र नेपाल परिवार दलका आदरणीय नेताहरुप्रति पनि धन्यवाद व्यक्त गर्दछु।

सम्माननीय सभामुख महोदय बजेटबारे बजेटको सन्दर्भमा हाम्रो अग्रजहरुले राख्नुभएको राय र सुझावलाई समर्थन गर्दछु। मलाई लाग्दछ। बजेटको बलियो पक्ष, कमजोर पक्ष दुवै हुन्छ। उज्यालो सँगसँगै छायाँ पनि हुन्छ। उज्यालो पाटोलाई बोकेर छुटेकालाई समेट्नेतर्फ हाम्रो बहसलाई केन्द्रीत गर्नुपर्छ। बजेट भनेको देशको एक आर्थिक वर्षको आय र व्ययको समग्रता हो। एक वर्षको योजना र कार्यक्रम हो। सरकारको घोषणापत्र पनि हो। तसर्थ बजेट एउटा यर्थाथमा आधारित पनि हुनुपर्छ। अर्थमन्त्रीज्यूले यर्थाथलाई ध्यानमा राखेर बजेट बनाउने प्रयास गर्नुभएको छ। उहाँलाई धन्यवाद दिन चाहान्छु। समयको कारण बजेटको समग्रताबारे बोल्ने छुट मलाई छैन्। त्यसैले संक्षिप्तमा आफ्नो भनाईं राख्दैछु।

म नयाँ सांसद हुँ। जनताहरुको हामीप्रतिको आशा भरोसा र विश्वास मसँग आलो छ। जनताहरुको आशा, अपेक्षा र माग तथा आक्रोश भर्खरै सुनेर आएको छु। दोस्रो कुरा म युवा पनि हुँ। युवाहरुको परिवर्तन र हुटहुटीको समस्यालाई नजिकबाट छामेको छु। जनताहरुको ती आशा, अपेक्षा र मागको सम्बोधनका लागि बजेट प्रर्याप्त छ कि छैन् भन्नेकुरा ठूलो प्रश्न छ। यस वर्षको मात्र होईन्। हरेक वर्षको बजेट सुन्दा मलाई लाग्छ, आम जनताहरुलाई लाग्ने गरेको छ, अब देश बन्छ, बन्छ, तर फेरि एक वर्षपछि परिणाम हेर्दैगर्दा उहिँ घुमीफिरी रुम्जाटारजस्तै हुन्छ।

त्यहि कारणले गर्दाखेरी यति अग्रज र अनुभवी माननीयज्यू हरुको अगाडि उभिएर बोलिरहँदाखेरि म सम्माननीय सभामुख महोदयमार्फत सोध्न चाहान्छु। हाम्रो यात्राको तयारीमा समस्या कहाँ छ ? किन हामी विकासको हिसाबले जहाँको त्यहिँ छौं ? कार्यान्वयनको समस्या कहाँ कहाँ छ ? हाम्रो विकास र समृद्धिको बाधक को हो ? समृद्धिका बाटोमा किन पटक पटक काडा भेटिन्छन् ? समृद्धिका यात्रामा अघि बढेका पाईलामा किन घरिघरी घाउचोटमात्रै लाग्छ ? बाटोको अवरोध पन्छाउनतर्फ हाम्रो ध्यान जानुपर्ने हो कि ? समस्या भ्रष्टाचार हो कि संरचनागत त्रुटी ? अथवा राजनीतिक अस्थिरता हो ? हामीले आफैले आफैलाई प्रश्न गर्ने बेला आएको छ। सम्माननीय सभामुख महोदय हामीसँग के छैन ? प्राकृतिक हिसाबले सम्पन्न छौँ। जनता परिवर्तनको तीव्र आकांक्षामा मात्र होईन्। गहिरो प्रतिबद्धतामा छन्। समृद्ध नेपाल सुखी नेपालीको राष्ट्रिय संकल्प पनि छ। संविधान छ। अन्तर्राष्ट्रिय प्रतिबद्धता छ। आवधिक योजना र रणनीति पनि छ। कार्यान्वयनका लागि संरचना पनि छ। तर, हाम्रो यात्रा किन अघि बढिरहेको छैन ? तल जनताले योजना मागिरहनुहुन्छ। हामी एउटा प्रण गछौं। बजेट पनि आउछ। तर, गुणस्तरीय काम भईरहेको हुँदैन। समस्या सुशासनको हो कि ? यसतर्फ विमर्सका लागि अपील गर्दै फेरिपनि बजेटलाई समर्थन। शुभकामना दिँदै म मेरो मन्तव्य टुंग्याउन चाहान्छु।